De oogst is groot

Gemeente in Jezus Christus verbonden,

Toen ik een jaar of veertien was, zou ik aardbeien gaan plukken. Mijn eerste job. Helaas ben ik nooit op het veld geraakt, omdat een auto mij aan een kruispunt had opgeschept. Zo is er aan mij een landbouwer verloren gegaan.
Vandaag, dag op dag, is in de joodse landbouw dé vreugdeweek begonnen. Onze joodse broeders en het Loofhuttenfeest, het feest van de vreugde en wel zeven dagen lang! En wat hen betreft, is dat niet eens een joods feest, maar een feest dat de hele mensheid moet vieren en dat ooit – zo schrijft de profeet Zacharia – door alle volkeren gevierd zal worden. Zo staat het in het Oude Testament. Er zijn feesten voor joodse mensen, en er zijn feesten voor iedereen. Sukkot is voor iedereen. Daarom werden in vroeger tijden ook gedurende die week – niet schrikken - 70 stieren geslacht – lijkt me niet zo gezellig - , maar zeventig, als teken van alle volkeren in de wereld. Het Loofhuttenfeest is er voor iedereen.
Het is het feest van de inzameling, de inzameling van de druiven, vijgen, olijven en dadels. Bijbelverhalen zijn mediterraan ingekleurd. Het feest van de inzameling voor alle volkeren. En kijk, we doen al mee! Het podium staat vol met voeding en is versierd met oogst en met bloemen.
Soekkot wordt in een hutje van loof gevierd en heeft daarmee ook iets dubbels. Want enerzijds wordt er gedankt voor de regen, die ervoor gezorgd heeft, dat de oogst er is, anderzijds wordt dit feest gevierd in hutten met een open dak waarbij mensen op niet teveel regen hopen, anders valt het feest letterlijk in het water.

Over regen lopen we met zijn allen graag te klagen, maar regen is eigenlijk een verbindende factor tussen alle volkeren. Het is ook een voorbeeld van een basisbehoefte die alle mensen, alle landen, alle volkeren kennen, en zelfs heel de schepping hunkert daarnaar. In onze basisbehoeften zijn we allemaal verbonden, gelijk, wij mensen, groot en klein, veraf en dichtbij. We moeten allemaal eten, drinken, opwarmen, en naar de wc. Alle mensen broeders.
Maar de vervulling van die behoeften is helemaal niet gelijk.
In 2021 leden 828 miljoen mensen honger.
Ondanks het VN-voornemen om tegen 2030 te honger de wereld uit te helpen, zijn dat er 150 miljoen méér dan het jaar daarvoor.
Het was zondagavond, negen uur, toen ik de voorbereidingen voor mijn preek trof. Die dag, op dat moment, waren er 26400 mensen aan honger overleden. Een uur later waren dat er al duizend meer.
Zij die niet overlijden is vaak ook geen goed leven beschoren… jonge meisjes bijvoorbeeld, worden zo snel mogelijk uitgehuwelijkt omdat het gezin er niet meer voor kan zorgen. En dat leidt tot misbruik en tienerzwangerschappen.
Maar meer dan het hongerprobleem… is er ook nog dat van de voedselduurte. En ik heb het dan nog niet over de actuele prijsstijging door de oorlog, de inflatie en de energiecrisis. Ik heb het over de voorbije jaren. In 2020 konden 3 miljard mensen zich geen gezonde, gevarieerde voeding veroorloven. Maar in de afgelopen twee jaar is het vermogen van miljardairs in de voedingsindustrie wel met 45 procent gestegen…
De aarde is rond, maar draait vierkant. Dat is waarom er voedselbanken zijn. En waarom ze er vaak zijn onder protest. Ze zouden er niet moeten zijn. Op dit moment voelt West-Europa de levensduurte heel erg. Bij veel mensen staat het water aan de lippen, terwijl in veel landen de olie en de gas bijna gratis zijn, vanwege een enorme rijkdom aan grondstoffen. Het is waar, dat het nu zwaar is voor ons, maar als we naar het voedselprobleem kijken, dan beseffen we in deze tijden misschien nog net iets meer dat het voor vele volkeren en landen altijd zo geweest is, dat het water hen aan de lippen staat.

De oogst is groot en de arbeiders zijn weinig… lazen we in Lucas 10. Die tekst is in eerste instantie geestelijk op te vatten, dat gaan we straks even bekijken, maar laten we de woorden van Jezus maar gewoon eens letterlijk klinken. De oogst is groot. De aarde heeft genoeg. Maar diegenen die er iets mee kunnen… die zijn weinig in aantal. De rest van de wereld krijgt een aalmoes. Het was niet mijn bedoeling een les in economie te geven; daar ben ik nooit goed in geweest. Maar het woord ‘economie’ betekent wel: oikos – nomos: de regels om ons huis te beheren. Ons huis, dat is de aarde, toch… Je kunt de wereld dus onmogelijk indelen in goede en minder goede economieën; als er slachtoffers zijn in het systeem dat we op aarde hanteren, dan is er gewoon geen goede economie, dan gaan wij niet goed om met ons huis dat aarde heet. Het is de bedoeling dat de zegeneningen van de aarde worden uitgedeeld.
Jezus bedoelt dat ook te zeggen, weliswaar op een ander niveau, op een dieper geestelijk niveau.
De oogst is groot, maar de arbeiders zijn weinig. Vraag dus de eigenaar van de oogst of hij arbeiders zendt…
Er is bijzonder veel te doen in het Koninkrijk van God. Vaak denken we dan in eerste instantie aan allerlei taken in de kerk waar moeilijk mensen voor gevonden worden, maar dat is veel te menselijk gedacht. De activiteiten zijn goed en brengen best wel wat bij aan Gods Koninkrijk, maar Jezus spreekt over veel, veel grotere dingen.
Wat is die oogst? Waar ligt die oogst? Waar moeten wij werken? Hoe moeten wij werken? – No panic: bij God ligt in de opdracht ook altijd de oplossing. Herinner u Efeze 2:10:
Want Hij is het die ons gemaakt heeft tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.
We moeten niet het warm water uitvinden, we moeten zelfs niets uitvinden; God heeft onze goede daden al voorbereid… Hij heeft alle ingrediënten klaargelegd. De zegeningen van het leven, de hoop – mogelijkheden zien, anders kijken -, de inspiratie – hij fluistert het in ons hart , en het meest smaakvolle ingrediënt, de liefde. De oogst is groot; wij hebben dat alles maar te rapen.
Wat houdt er ons tegen? Wat houdt er ons tegen om op de akker Gods te gaan arbeiden? De drukte van ons leven? De vermoeidheid na de drukte? De verleiding van makkelijke ontspanning? Genoeg hebben aan goed eten en veilige vriendschappen? Wat houdt er ons tegen, zodat we de zegeningen die het leven te bieden heeft , laten liggen?
Het gebeurt wel eens dat we op de akker Gods gaan werken. Voor God werken: dat betekent dat er geen enkel loon tegenover staat in deze wereld. Geen geld, geen zaken in natura, geen eer, geen dankjewel, vaak ook.
Het gebeurt echt wel dat we ons hart laten spreken, als iemand in nood zit of wanneer we medemensen leren kennen die het echt moeilijk hebben… Maar Jezus heeft het ook nog over andere zaken. Hij stuurt tweeënzeventig leerlingen uit (ook dat staat – net als de zeventig stieren voor alle volkeren), naar plekken waar Hij later zelf zou heen gaan…
De leerlingen zijn dus wegbereiders voor Jezus. Zij bellen bij de mensen aan om te weten of ze Jezus willen binnenlaten. Is dat niet een prachtig beeld voor ons, als christenen, om de harten van de mensen voor te bereiden op zijn komst? Om een tipje van de sluier op te lichten, om iets te vertellen, waarom wij geloven en wat we eraan hebben… de oogst is groot, arbeiders zijn weinig. Dat begrijpen we nu heel goed! De oogst is enorm. Jezus heeft laten zien hoeveel kracht er voor ons ligt, hoeveel helende, genezende kracht, hoeveel vergeving, hoeveel geloof, hoeveel vreugde er voor ons klaar ligt! Het is aan ons ons daar iets mee te doen, om de hoop uit te delen, om te bidden,.
Maar het gaat ook niet alleen over geloof of over geestelijke zaken. Als het goed is, zijn we mensen uit één stuk en gaan beide samen: wanneer we vol zijn van het geloof in Jezus, dan vertellen we erover, maar dan passen we zeker ook het liefdegebod naar de medemens toe. Het een gaat niet zonder het ander.
We begonnen met het joodse Loofhuttenfeest, een feest voor alle volkeren, een vreugdefeest om de oogst, bedoeld voor de hele aarde. Vandaag stellen wij hier dan ook samen een gebaar. Dat het een inspiratiebron mag zijn om de liefde van de Heer in woord en daad uit te dragen over de hele aarde!